Armand, de onsterfelijke

Een exentrieke artiest in de Nederlandse pophistorie is Armand. Geboren als Herman George van Loenhout werd de Eindhovenaar in de jaren zestig fervent aanhanger van de hippie ideologie. Geïnspireerd door Woody Guthrie en Bob Dylan zong hij over de vrije liefde en de belemmeringen van de burgerlijke samenleving. Vrede in de wereld werd bewerkstelligd door het roken van wiet en hasj, wat hij in ruime mate deed. Zijn oranjerode haar onderstreepte zijn levenshouding.

 1967 optreden in voorprogramma Donovan

Pasten veel artiesten uit de jaren zestig hun muziek in latere jaren aan bij de veranderende tijdsgeest en muziektrend, zo niet Armand. Zijn eerste en enige grote hit was Ben ik te min. Een protestlied tegen sociale ongelijkheid. De zinsnede Ben ik te min omdat jouw Pa in een grotere kar rijdt dan de mijne, sprak me als puber aan. Tot zijn dood toe in 2015 bleef hij over love and peace zingen en predikte een werkelijk vrije samenleving. Geen zaaltje was hem te min. De-man-die-nooit-dood-lijkt-te-gaan werd hij genoemd.

 2010 Murphy’s

Op 3 september 2010 trad Armand in het kader van Oldenzaal Muzikaal op in Murphy’s. In een hoekje naast de ingang speelde hij onverstoorbaar zijn liedjes. Soms kwam hij nauwelijks boven het luide gepraat uit. De meeste bezoekers kenden deze vreemde vogel niet eens. Tussen de liedjes door vertelde hij anekdotes over zijn hippieleven. Had ie even de tijd voor een trek van zijn jointje.

Ik was daar met Beppie en we kwamen een oud-student, Linda tegen. Zij vroeg Armand na het optreden naar zijn plectrum. Ik had gezien dat zijn harmonicadoosje op de grond gevallen was en nam die mee. Enkele jaren later kreeg ik van Linda het plectrum. Beide krijgen een plek in mijn jaren-zestig-vitrine.

In 2015 overleed Armand op negenenzestigjarige leeftijd aan een longontsteking. In cultureel centrum De Effenaar in Eindhoven werd afscheid genomen. Op zijn kist stond een wietplant en Bertus Borgers (Golden Earring, Wild Romance) gaf hem een mondharmonica mee: “Aan de andere kant is hij ook muzikant.” Tegen alle voorschriften in zag de zaal letterlijk blauw van de wietdampen. Wat zou Armand genoten hebben! Enkele uren later ging hijzelf in rook op.Edit