In 2020 7.531 bladzijden gelezen in 27 boeken , beduidend minder dan vorig jaar: 57 boeken in 17.898 pagina’s. Ik kan stellen dat de oorzaken liggen in de thema’s van de hieronder besproken boeken!
Twee boeken hebben van mij 4 sterren gekregen. Op het boek De Herinnerde Soldaat van Anjet Daanje heb ik al eerder gewezen. Het is een pageturner, filosofisch en spannend tegelijk. Je doet jezelf en je (liefdes-)leven tekort als je dit boek niet leest: een absolute must! Zie: http://www.ruudbentheim.nl/eens-in-de-10-jaar-heeft-liefde-ook-grenzen/
Het tweede boek is een heruitgave uit 1957. In Vogels van Tarjei Vesaas beschrijft de Noorse schrijver het leven van een jongen met een aangeboren mentale beperking die de logica van het leven zoekt in de natuur. Zijn zus probeert hem te begeleiden en te beschermen maar heeft ook haar eigen leven. Het leven in de natuur en aan het meer houdt het gevoel van vele lezers levend om aan ons hectische leven te ontsnappen om jezelf te kunnen zijn in de prachtige natuur en rust in Scandinavië – Wat een collega van mij, J. , enkele jaren geleden ook daadwerkelijk gedaan heeft! Het boek is in eenvoudige bewoordingen geschreven maar raakt de kern van het leven.
Twee boeken die er ook uitspringen zijn Het verhaal van een huwelijk van Geir Gulliksen en De Wintersoldaat van Daniël Mason. De thematiek en inhoud van deze boeken lijkt op die van Annet Daanje. In het boek van Gulliksen verliest een man zijn vrouw aan een ander. De problemen van het moderne huwelijk worden heel intiem en met gevoel beschreven. Superieur taalgebruik maken van dit boek een literair hoogstandje. De Wintersoldaat is een meeslepende avonturenroman waarbij een dokter op zoek gaat naar een verpleegster met wie hij tijdens de eerste wereldoorlog samenwerkte in een noodhospitaal. De ontknoping maakt het boek geloofwaardig en levensecht.
Geschiedenisboeken die informatief én prettig leesbaar waren: Zo vader van Marcel Rozer, Missievaders van Mar Oomen en Waar is de tachtigjarige Oorlog gebleven van Jan Blokker. Rozer is de zoon van een ex-SS-er die in de reconstructie van het leven van zijn vader oprecht een verklaring probeert te vinden voor diens foute keuze. Helaas ontkomt hij niet helemaal aan ‘goedpraterij’. Mar Oomen beschrijft de drijfveren van zijn voorvaderen om in de koloniën de ‘onderontwikkelde’ medemens te helpen. Hoe deze idealistische en oprecht katholieke mensen in de loop van hun leven door een veranderd wereldbeeld vastliepen, wordt heel inzichtelijk en open beschreven. Ach, en Jan Blokker: eigenlijk is zijn boek een niemendalletje want 99 % van de plekken die hij beschrijft zijn verdwenen! Maar hij kan gebeurtenissen op een unieke, ingehouden en humorvolle wijze in woorden omzetten.
Het boek dat ik geregeld pak om het na een aantal hoofdstukken weg te leggen wegens de lengte en de zwaarte van de problematiek, is De brandende kampongs van Generaal Spoor van Rémy Limpach. Op nauwkeurige en wetenschappelijke wijze wordt de Indonesische vrijheidsstrijd van 1945 tot 1950 beschreven. Limpach laat zien dat oorlogsmisdaden door Nederlandse militairen bedreven niet incidenteel waren maar structureel voorkwamen. Vanuit de archieven bewijst hij dat politici en generaals bewust keuzes maakten die moesten leiden tot excessen. Het is veel erger geweest dan we ooit konden vermoeden. Opmerkelijk dat een Zwitser nodig is om de daadwerkelijke feiten op papier te krijgen. Iets wat Lou de Jong niet lukte.
Boeken die ‘lekker weglazen’ waren Basta van Marco van Basten en en Rory Storm van Tom Egbers. Egocentrist van Basten (In Afrika zijn ze arm omdat ze zo lui zijn) is op latere leeftijd tot oprechte reflectie in staat door een hardnekkige knieblessure. Het boek over Rory Storm heb ik eerder gerecenseerd: http://www.ruudbentheim.nl/beroemder-dan-the-beatles-hoe-het-stotteren-zijn-carriere-brak/
Tenslotte een boek van een door mij ondergewaardeerde schrijver. Arnon Gruenberg profileert zich in de media als een Gutmensch wat bij mij antipathie oproept. Maar met zijn (deels) autobiografische roman Moedervlekken laat hij de lezer op overtuigende wijze nadenken over de dilemma’s bij euthanasie en de fluïde grens tussen normaal en gek zijn.
De biografie van Hans Warren: een must!
En ….., Geheim Dagboek 1990 – 1992 heb ik uit. Hans Warren wordt echt oud en zijn lever speelt op door de drank. Ik mis deel 1993 – 1995! Wie kan mij helpen?!