Terwijl het Coronavirus om zich heen grijpt en een deel van de samenleving disfunctioneert, bedenk ik dat er tegenwoordig ook veel zaken beter gaan in vergelijking met vroeger. In mijn jeugd zag je huisvaders die op vrijdag hun weekloon opzopen, loslopende honden en schoothondjes van nette dametjes die een drol op het trottoir draaiden, mensen die in een restaurant een sigaar opstaken, kappers die weigerden jongens met lang haar te knippen, pastoors die kinderloze, getrouwde vrouwen maanden kroost te verwekken, etc. En nadat ik het boekje van Tom Egberts over Rory Storm gelezen had, bedacht ik dat ik heden ten dage zo weinig notoire stotteraars ontmoet. In mijn jeugd zag, c.q. hoorde (sic!) je die veel meer. En Rory Storm stotterde verschrikkelijk. Hij was met zijn rockband The Hurricanes in 1961 in Liverpool en Hamburg groter dan The Beatles maar mede door zijn spraakgebrek eindigden zijn carrière en leven tragisch.
Vlak voor het uitbreken van de tweede wereldoorlog werd Alan Caldwell geboren. Met zijn zus Iris groeide hij op in een middenklasse gezin en kreeg een innige band met zijn depressieve moeder. Violet kreeg voor haar psychische aandoening elektroshocks die fysiek slopend waren maar wel hielpen. Als kind compenseerde Alan zijn gêne over het stotteren door in de atletiek vele prijzen te winnen. Vader Ernie ging altijd mee en was trots op hem. Op Radio Luxemburg hoorde Alan voor het eerst Bill Haley en Elvis. In de bioscoop zag hij hoe zij rock & roll koppelden aan een opwindende bühne act. In Liverpool ontstond in die tijd een heuse muziekscene van jongens die met een bandje succes wilden vergaren. De naam ‘Rory Storm and the Hurricans’ werd gekozen naar voorbeeld van Bill Haley and his Comets. Als Rory wierp Alan alle schroom van zich af en werd in The Cavern Mister Showmanship genoemd. Als hij zong, stotterde hij niet. Rory en zijn band waren populairder dan de The Beatles en effenden voor hen het pad in Hamburg. Maar alle bandjes in Liverpool leken op elkaar en speelden dezelfde muziek: skiffle en rock & roll. Daar waar Rory en zijn band geld gingen verdienen in vakantieparken, besloten John Lennon en Paul McCartney hun energie te steken in het schrijven van eigen nummers. Al gauw kregen The Beatles een platencontract aangeboden onder de voorwaarde dat ze een nieuwe drummer namen. Ze hoefden niet ver te zoeken: de drummer van The Hurricanes was het leven in de stacaravans zat en wilde de wijde wereld in, zijn naam: Ringo Starr.
Een goede vervanger voor Ringo werd nooit gevonden en een platencontract zat er niet in. De ouderwetse rock & roll werd verdrongen door blanke blues en pop en wie ging er nu in zee met iemand die nog geen drie woorden fatsoenlijk achter elkaar kon zeggen? Om van het voortdurende gezeur over de succesvolle Beatles en het ‘missen van de boot’ af te zijn, vluchtte Alan naar Amsterdam. In Blue Note aan het Leidseplein leidde hij eind jaren zestig een anoniem bestaan als disc-jockey. Hij woonde boven de club en was bevriend met Ramses Schaffy.
In februari 1972 overlijdt zijn vader. Moeder Violet zinkt weg in een nieuwe depressie en wil geen elektroshocks meer. Alan gaat terug naar het ouderlijk huis in Liverpool om zijn moeder bij te staan. Om aan de kost te komen gaat hij langs de deuren om briefpapier te verkopen – soms wordt hij herkent. Als Violet op 27 september niet op een afspraak verschijnt, gaat Iris met buurman Tom poolshoogte nemen. Hij vindt boven in bed de ontzielde lichamen van Violet en Alan. Met een combinatie van slaappillen en alcohol hebben zij een einde aan hun leven gemaakt. Op de trap ligt een afscheidsbriefje geschreven door Violet:
‘Forgive us but we can’t stand anymore. I died when my Ernie died. And Alan’s depression and mine, so deep, and I’m so afraid of electric treatment, and his stammer is a nightmare. We love you. Pray for us. Ask our friends to pray for us. We can’t bear to be a burden. Pray for us, please. And get friends to pray for our souls. Ask catholic friends to pray for us.’
Alan Caldwell werd 34 jaar oud.
Tom Egbers – Rory Storm. Hoe de koning van Liverpool werd onttroond door The Beatles
Foto’s uit bovengenoemd boek