Op de Middelbare Hotel School gaf ik les aan een student die te pas en te onpas verkondigde dat hij miljonair wilde worden. Schoolopleiding en sociale verplichtingen leidden hem alleen maar af van het hoofddoel van zijn leven. Het laatste wat ik van hem hoorde, was dat hij uitbater was van een café waarvan hijzelf de grootste klant was. Sylvia Kristel wilde als jong meisje één ding: wereldberoemd worden. Na een leven vol drank, coke en goede én foute mannen overleed zij op zestigjarige leeftijd.
In de biografie Begeerd en verguisd. Het leven van Sylvia Kristel van Suzanne Rethans lezen we dat Sylvia Kristel opgroeide in een hotel. Haar ouders werkten keihard en dronken de hele dag. Als huilende baby kreeg ze een zakdoek met een suikerklontje gedrenkt in cognac. Het ontbrak aan quality time en ze kreeg veel aandacht van hotelgasten. Het kwam voor dat ze haar kamer af moest staan als het hotel vol was. Foute mannen en seksueel misbruik waren niet ver weg.
De filmwereld kwam ze binnen door bij filmregisseur Wim Verstappen een rol in zijn nieuwe film te eisen – Die ze niet kreeg. Maar met haar typerende ingetogen-brutale houding nam ze iedereen voor zich in. De film Emmanuelle was haar letterlijk op het lijf geschreven. Een actrice was ze niet maar wel een filmster. Haar look van het verlegen meisje dat van-seks-wel-pap-lustte, spatte van het witte doek af en gaf voer aan mannen- én vrouwenfantasieën. Acteren leerde ze gaandeweg haar carrière.
Sylvia had sexappeal maar hield eigenlijk niet van seks. Seks was een middel om haar doelen te bereiken in de filmindustrie en bij mannen met macht, geld of roem. Tientallen deelden haar bed. Hugo Claus was iemand die zij mateloos bewonderde. Met hem kreeg zij een zoon die opgevoed werd door haar zus en moeder. Pas aan het einde van haar leven toen de aftakeling was ingezet, kregen ze écht contact met elkaar. Het dagelijkse leven ging aan haar voorbij. Koken wilde ze niet maar mee-eten wel, tot grote ergernis van haar partners. Ze had een ‘hofhouding’ die haar in de hoogtijdagen 30.000 euro per maand kostte.
Suzanne Rethans geeft een inkijkje in het spilzieke en lege bestaan van de jetset: cocaïne om scherp te blijven en alcohol om te kunnen slapen, door je manager uit bed gelokt worden met een biertje, de verslavende aandacht van vreemden die je bewonderen, de constante vraag of iemand echt van je houdt of iets van je wil, het urenlang wachten op de filmset, één hapje nemen van een gerecht waar je driehonderd euro voor betaalt, etc. Sylvia haat dit leven omdat ze niet is wie ze wil zijn maar zonder kan ze ook niet.
Eén van haar echtgenoten laat Sylvia in haar bedwelmde toestand van cocaïne en alcohol financiële contracten ondertekenen voor zijn luchtkastelen. Tot haar dood wordt ze achtervolgd door schuldeigenaren. Ook over het geld dat zij krijgt voor haar niet onverdienstelijke schilderijen heeft zij geen zeggenschap. Vlak voor haar vijftigste verjaardag wordt keelkanker geconstateerd. Er volgen 10 jaar van chemokuren en goede periodes waarin ze écht begint te leven. In 2012 sterft zij in aanwezigheid van geliefden en beroemdheden die zich in het belendende perceel te goed doen aan drank en spijzen.
Begeerd en verguisd is meeslepend geschreven en geen somber boek. Sylvia Kristel was gevat en kon behalve een diva ook aangenaam gezelschap zijn. Suzanne Rethans verontschuldigt zich in het nawoord bij haar partner en kinderen voor haar afwezigheid tijdens het schrijven van dit boek. Zij verlangt weer naar het normale gezinsleven met de kleine geluksmomentjes. Dat verlangen krijgt iedereen die deze biografie gelezen heeft.