Om te beginnen moet ik de twee belangrijke personen in mijn leven teleurstellen. Ten eerste B. met wie ik voor het altaar van het Franciskanenklooster in Oldenzaal stond, en ten tweede Claude met wie ik in augustus 2017 in de burcht van Bentheim trouwde. Nee, en zelfs niet de geboortes van mijn 6 kinderen komen ervoor in aanmerking: het gelukkigste moment van mijn leven was op 2 mei 2010, de dag dat Fc Twente kampioen van Nederland werd.
Als 10-jarig jongetje met mijn vader op het harde beton van vak H in het Diekmanstadion. De allereerste wedstrijd van Fc Twente in de eredivisie tegen Telstar eindigt op deze zonnige dag in 1-1. Sommige spelers kende ik al van de Enschedese Boys maar spelers met exotische namen als Ned Bulatovic, Heinz Hoeher en Spitz Kohn maakten het net even specialer. Mijn vader, beroepsmilitair op de vliegbasis Twente, ging sinds zijn verhuizing van Deventer naar Enschede al regelmatig naar wedstrijden van Sportclub en de Boys. Hij heeft zelfs Helmut Rahn zien voetballen!
In de loop der jaren word ik een echte supporter van Fc Twente. Onvergetelijk is de 5-1 overwinning op Ajax in een mistig Diekman: Dick van Dijk die de bal met zijn borst opvangt en met rechts in de kruising knalt; Theo Pahlplatz die als een mes door de Amsterdamse boter snijdt en scoort. Bij Fc Twente leerde ik ook met verlies omgaan: we verloren in de UEFA-cup in de verlenging van Juventus – ‘Hiha Halle’ stond er op de spandoeken. En natuurlijk de KNVB-beker die we in de Kuip in 2001 al kwijt waren tijdens het penaltyschieten maar door Boschker op wonderbaarlijke wijze werd teruggepakt.
En dan die ene dag: zondag 2 mei 2010. Heel Twente zit voor de tv op die druilerige zondagmiddag. Mijn dochters Lies en Fleur en zoon Tom zitten in de huiskamer in Oldenzaal met vrienden en vriendinnen op de grond. De volwassenen op de bank en losse stoelen erachter. Zou het dan toch gebeuren? Mijn zoon Cas, het jaar ervoor overleden, had het al voorspeld: “Pap, geloof me, volgend jaar worden ze kampioen!” Minuut 22: rode kaart NAC. Snelle hervatting van Janssen op Ruiz: goal! Heel Twente ontploft. Pas na de 2-0 van Stoch dringt het tot mij door: we worden écht kampioen van Nederland. Na het laatste fluitsignaal met z’n allen de stad in: rond de grote zwerfkei op de Groote Markt omhels ik onbekende mensen. Als ik ’s avonds laat thuiskom, krijg ik niet genoeg van de herhalingen op TV-Oost. Al die mensen op de A1 die de rode kampioensbus opwachtten, iconische beelden.
Anno 2020: Fc Twente figureert in het rechterrijtje van de eredivisie. We hebben jaarkaarten want ‘oak in slechte tieden moj d’r bie wen’. Komende zaterdag stappen we weer op onze fiets en rijden van Bad Bentheim via klooster Bardel naar mijn Enschede. Naar Fc Groningen samen met Claude: ze kijkt nooit voetbal maar naar de Grolsch Veste gaat ze graag. En tenslotte: kom me niet aan Joop Munsterman. Is knoeien met geld alleen voorbehouden aan de blaaskaken van Ajax, Feyenoord en PSV? En is het wel eerlijk dat oliesheiks miljarden in hun speeltjes pompen? Nee, handen af van Joop: hij heeft mij het gelukkigste moment van mijn leven bezorgd.