Anarchistische kinderprogramma’s – Drie generaties opgevoed door Aart Staartjes

Hij was een typische representant van de jaren zestig: aan de ene kant was Aart Staartjes anti-autoritair en anarchistisch. Het toneel vond hij te elitair en dus stapte hij eind jaren zestig over naar de televisie. Met zijn blonde haren en blauwe ogen had hij een open uitstraling waarmee hij met opgewekte toon de bijl aan de wortels van de paternalistische jaren-vijftig-maatschappij zette. In de onderstaande scène uit ‘De-stratemaker-op-zee-show’ zien we hoe een vader uitgebreid excuses aanbiedt aan zijn kinderen. Ook prachtige rollen van Wieteke van Dort en Joost Prinsen, twee vergelijkbare televisiegrootheden.

https://www.youtube.com/watch?v=sAQoBqyRyCY

Aart Staartjes heeft op drie generaties een onuitwisbare indruk achtergelaten. Met onze kinderen Ben en Thijs keken B. en ik in de jaren tachtig naar Sesamstraat en in de jaren negentig met Cas, Lies, Fleur en Tom. Daarna gingen we samen (voor)lezen. Een vast ritueel in vele Nederlandse gezinnen waar ouders hun kinderen enigszins verantwoord probeerden op te voeden. In die jaren hadden de oma’s en oma’s ook nog zeeën van tijd om op te passen: de oma’s werkten niet of in deeltijd en de opa’s waren met zestig jaar al met vroegpensioen of zaten in de W.A.O. En die keken dan ook mee en zagen met verbazing hoe hun heilige huisjes in een kinderprogramma werden afgebroken: gezin is geen hoeksteen meer van de samenleving, er zijn ook intelligente allochtone mensen en volwassenen doen ook vaak domme dingen.

Aan de andere kant stond Aart Staartjes met één been in de gezagsgetrouwe jaren vijftig met een hang naar het traditionele en naar de tijd van vroeger waarin alles beter was. Die rol kon hij goed kwijt in de persoon van meneer Aart: een beetje nukkig en autoritair persoon die weinig geduld met kinderen had. “Zo was hij in werkelijkheid”, vertelde zijn zoon. “Eigenlijk had mijn vader geen kinderen moeten krijgen.” In het onderstaande fragment heeft Meneer Aart het met Ieniemienie en Tommie over de dood en begraven. Ik denk dat Aart Staartjes op dezelfde manier over zijn eigen begrafenis zou praten: dood is dood en niet te veel poespas.

https://www.youtube.com/watch?v=BeUeviDykZE

ruudbentheim.nl