Geen Beatles zonder Liverpool, geen Liverpool zonder de Musical Mystery Tour. Hoge verwachtingen hebben Claude en ik echter niet van deze commerciële rondrit. De bus rijdt langs de geboortehuizen van de Fab Four; allemaal woningen waar eenvoudige arbeiders woonden – in tegenstelling tot de Rolling Stones die uit de middle class kwamen. We komen langs de Barber Shop bezongen in Penny Lane en de gids wijst hun basisscholen aan. In de bus wordt Beatlesmuziek afgespeeld die hun leven beschrijft. We stoppen bij het huis van Paul McCartney. We zien hoe een groepje mensen binnengelaten wordt. Jammer, we mogen er niet in. Wat had ik graag de toiletruimte bekeken waar hij veel nummers zoals Yesterday schreef omdat de akoestiek daar zo goed is. We maken foto’s bij de halte waar hij altijd op de bus wachtte. Het voelt allemaal toch wel bijzonder.
In mijn jeugd was John Lennon mijn favoriete Beatle. Hij nam geen blad voor de mond (“We’re more popular than Jesus now; I don’t know which will go first, rock ‘n’ roll or Christianity”), had écht lang haar en was de eerste popartiest die zijn naamsbekendheid gebruikte om de wereld te verbeteren. De beelden van huilende en zingende mensen (“All we are singing, is …”), de avond dat hij doodgeschoten werd, staan in mijn geheugen gegrift. Paul McCartney met zijn babyface vond ik een softie zonder mening. Toen ik rond de dertig was begon mijn beeld over Paul te kantelen. Al de Beatlesnummers waren officieel door ‘Lennon-McCartney’ geschreven maar welke waren nu precies door wie gecomponeerd? In een boek werd dit uitgezocht en ik ging mijn favoriete nummers af: Penny Lane? – Paul McCartney! Hello Goodbeye? – Paul McCartney! Eleonor Rigby? – Paul McCartney! Zelfs Helter Skelter was van Paul McCartney!
Pink Pop 2016: we staan in de binnenste ring als Sir Paul opkomt: ‘A hard Days Night’ voelt als na vele jaren thuiskomen. Hij introduceert ‘Black Bird’ met de opmerking dat dit een anti-Vietnamlied is. Doodse stilte en brok in de keel als hij vertelt over ‘my friend John’. Iemand in het publiek begint spontaan ‘Give Peace A Change’ te zingen en Paul en zijn band nemen het over. 80.000 mensen zingen samen met Paul McCartney een Lennonnummer! Als hij ‘Let it be’ inzet, gaat er een voelbare siddering door de massa.
Dezelfde avond vliegen we vanaf John Lennon Airport terug naar huis. Claude moet de volgende dag werken. Als ze thuiskomt vertelt ze dat een collega haar gewezen heeft op een YouTube-filmpje. We gaan zitten en klikken op de link. Taxichauffeur James Corden rijdt met Paul langs de plekken waar wij gisteren nog waren! Hij stopt bij het huis waar wij voorstonden, gaat met Paul naar binnen en laat het toilet zien! Daarna verrast Paul Liverpoolers met een live-optreden. We kijken met tranen in de ogen. Kijk en geniet.