Als jongere werd mij vaak de vraag gesteld of ik voor The Beatles of The Rolling Stones was. The Beatles stonden bekend als ideale schoonzoons terwijl The Stones het imago hadden van straatschoffies. Een tegenstelling die niet klopte maar door de platenmaatschappijen en media werd gehypet. Tot op de dag vandaag worden er verhitte discussies tussen de (bejaarde én jonge) fans gevoerd. Maar de bandleden zelf voelden zich geen concurrenten van elkaar. Ze waren vrienden en John en Paul hebben The Stones op weg geholpen.
The Beatles
In 1963 speelden de nog onbekende Stones in The Crawdaddy Club in Richmond. Bill Wyman ontwaarde een viertal jongens in zwart-leren kleding. “Dat zijn The Beatles”, riep hij naar Charlie Watts. Het viel hem op dat niemand van het publiek oog had voor de jongens uit Liverpool die al drie nummer 1 hits hadden gescoord.
Stones in Crawdaddy Club
George Harrison herinnerde zich de opwinding van het publiek bij het Stones-optreden: “De mensen schreeuwden en klapten en sommigen dansten op de tafels. We hadden direct het gevoel dat we naar iets bijzonders keken. Eindelijk konden we zelf weer eens ongestoord naar een optreden van een andere band kijken.”
Na de eerste set dronken de jongens in de coulissen een biertje en spraken over muziek en optredens. Het klikte zo goed dat John, Paul, George en Ringo na het optreden meegingen naar het flatje van Mick, Keith en Brian in de Londonse wijk Chelsea. Bill Wyman: “We hung out, all night playing the blues music, just talking about music and became great mates.”
John en Mick
Een paar maanden later liepen John en Paul in London over straat op weg naar de studio toen er plots een taxi stopte. Mick en Keith boden aan hen weg te brengen. Mick vertelde dat zij ook aan het opnemen waren en vroeg of John en Paul nog een nummer voor hen hadden. Ja, ze maakten een nummer I wanna be you man voor Ringo. Die konden ze wel krijgen. Mick en Keith werden uitgenodigd mee te gaan naar de studio.
I wanna be your man werd niet alleen voorgespeeld aan Mick en Keith maar John en Paul legden uit hoe zij het nummer geschreven hadden. Een paar maanden later kwam op Decca I wanna be your man uit wat de doorbraak van The Rolling Stones betekende. Jagger en Richards begonnen daarna hun eigen nummers te schrijven, zo succesvol dat zij een decennium later liefkozend The Glimmer Twins werden genoemd.
The Stones bleven The Beatles nauwgezet volgen. Zo wilden zij het revolutionaire conceptalbum Sergeant Peppers Lonely Hearts Club Band evenaren door het uitbrengen van Their Satanic Majesties Request. Ondanks de prachtige hoes was de plaat een mislukking. Meer succes hadden zij met hun eigen platenlabel Rolling Stones Records – met als beeldmerk de kikkertong. Hiervoor diende Apple Records van The Beatles als voorbeeld.
Niet lang na het ter ziele gaan van The Beatles in 1970 was het ook gedaan met de baanbrekende blues-country-rock van The Stones. Met Exile on Mainstreet leverden zij in 1972 hun magnum opus af en ruilden kort daarna Mick Taylor in voor Ron Wood. Groepen als Led Zeppelin, AC/DC en David Bowie namen het avant-garde-stokje over. Door op hun lp’s en cd’s mee te gaan met de tijdsgeest én door hun liveoptredens kregen The Stones het predicaat Greatest Rock-and-Roll-Band on Earth. Vijftig jaar later vullen zij nog steeds met gemak voetbalstadions met jonge en oude fans.
Eigen foto Rock Werchter 2014
Eigenlijk wilde ik in de jaren zestig geen antwoord geven op de vraag of ik voor The Beatles of The Stones was. Ik had singles en lp’s van beide; Ob-La-Di-Ob-La-Da brulde ik even hard mee als I can get no satisfaction. En de optredens van de Stones die ik bezocht, waren even opwindend-imponerend als die van Sir Paul in 2016. Anno 2021 durf ik te zeggen dat de Beatles van groter belang waren voor de pophistorie dan The Stones. Maar als ik Jaggers niet aflatende energie zie en zijn lichaam bewegen, voel ik me voor eeuwig jong!