Het woord ‘Powervrouwen’ had bij mij altijd een negatieve klank. Ik moest denken aan viswijfachtige types als ma Flodder of vrouwelijke managers die op de werkvloer wilden laten zien hoe goed ze de baas over mannen konden spelen. Maar sinds ik de optredens van Amanda Gorman en Babs Gons heb gezien is dit beeld verworden tot een stereotype. Wat een gevoelige en tegelijkertijd krachtige vrouwen zijn dit!
Amanda Gorman declameerde een zelf geschreven gedicht bij de inauguratie van Joe Biden en Kamala Harris. Zij groeide op in een gezin waar aan de keukentafel over kunst en literatuur gesproken werd. Televisie en computer werden selectief gebruikt. Lezen en elkaar voorlezen was een vast gebruik in de familie. Amanda had als kind een spraakgebrek en door haar therapie leerde zij met woorden en klanken als het ware ‘jongleren’.
When day comes we ask ourselves,
where can we find light in this never-ending shade?
The loss we carry,
a sea we must wade.
For there is always light,
if only we’re brave enough to see it.
If only we’re brave enough to be it.
Babs Gons kwam ik op het spoor door mijn favoriete columnist Frits Abrahams. Er is weinig over haar bekend en zij staat tot mijn verbazing niet in Wikipedia. Als je haar haar naam intypt biedt de zoekmachine als alternatief de term ‘Baby gone’ aan. En laat ze daar nu net een indrukwekkend gedicht over geschreven hebben:
Wij die opgroeien zonder vader, blazen ze op tot mythische proporties.
Hij werkt op een booreiland, is koning van een Afrikaanse stam,
Als held gestorven in de oorlog, een geheim agent, een spion, hij woont in Rio.
We vertellen dit onszelf en iedereen die er naar vraagt. Want vragen doen ze.
Het klinkt dragelijker dan ik weet het niet, bij zijn andere vrouw en kinderen, in de gevangenis.
Het is net wat prettiger dan hij schrijft nooit een kaart, hij belt nooit op, hij komt nooit langs,
Maar ik weet waar mijn huis woont.
Wij, die opgroeien zonder vaders, hebben ons hart gebroken al ruim voor onze eerste liefde.
De eerste man in ons leven heeft ons verlaten.
Haar wijze van voordragen bestaat uit een mix van rap, rijm en minstreelachtige onbevangenheid. Kijk naar onderstaande video:
Aan zelfvertrouwen ontbreekt het Amanda Gorman niet. In 2017 kondigde zij aan om zich in 2036 kandidaat te stellen voor het presidentschap van de V.S. Michelle Obama en Ophray Winfrey hebben al toegezegd voor haar op campagne te gaan. Wat zouden wij in de verkiezingsstrijd voor onze Tweede Kamerverkiezingen wat meer bevlogenheid en vertrouwen in de toekomst kunnen gebruiken. Wat minder Ruttes en Wopkes en wat meer Amandas en Babsen!
P.S.: Ik stem deze keer op de dochter van een melkboer!