Liam Gallagher in de Ziggo Dome – Het kleine broertje verdient het!

Het is woensdagmiddag 5 februari en we drinken een biertje in proeflokaal ‘België’ in Enschede. Met de ober praten we over een muzieknummer: hij denkt de Beatles te horen maar het is Oasis. We vertellen hem dat we vrijdag naar een concert van Liam Gallagher in de Ziggo Dome in Amsterdam gaan. Het is donderdagavond 6 februari. Voor het slapen gaan scroll ik nog even door het nieuws: Liam Gallagher heeft zijn concert in Hamburg afgebroken wegens stemproblemen! Moeten we wel gaan? Met de auto is het een eind rijden vanuit Bad Bentheim. Vrijdag ’s morgens schijnt de zon uitbundig en is ’s middags om 14.00 uur het concert nog steeds niet afgelast. We besluiten om het erop te wagen. Ik stap in de auto en haal Claude op van haar werk in Almelo en we vertrekken richting Amsterdam.

14 jaar geleden gingen mijn dochters Lies en Fleur naar een concert van de groep Oasis. Ze waren dolenthousiast want deze Britpop band zou de opvolger van de Beatles zijn. Ik kende het zeurderige nummer Wonderwall en de zanger Liam Gallagher straalde een arrogantie uit als was hij de wedergeboorte van Jezus Christus. Niks voor mij maar leuk voor mijn pubertjes. Op afstand bleef ik Oasis volgen: de ruzies, vechtpartijen, het uiteengaan van de groep en de broedervete die ontstond: Liam die volgens zijn grote broer niet veel meer kon dan zingen en Noell die volgens zijn kleine broertje slechts een ‘arrogante lul’ was. Op een dag medio 2014 liet Lies mij ‘Who feels love’ zien op You Tube: een originele mengeling van de nummers ‘Rain’ en ‘Tomorrow never knows’ van The Beatles. Ik zocht verder en ging definitief om bij het zien van hun optreden in Manchester: het enthousiasme van het publiek dat solide hekken deed sneuvelen, het onderbreken van het concert door Liam en natuurlijk het fantastische ‘Turn up the Sun’. In 2017 kwam het solo-album ‘As you were’ van Liam Gallagher uit: rock- en popnummers die de muziekgeschiedenis van de laatste 60 jaar samenvatten, gevolgd door het nog sterkere ‘Why Me, Why not’ in 2019. We gingen hem live volgen – Claude met scepsis: 2017 in Barcelona, 2018 op Szigett Boedapest, 2019 in Liverpool en nu dan in 2020 in Amsterdam?

Tegen zessen parkeren we onze auto bij de Ziggo Dome. We gaan een biertje drinken in café Baco. Het zit vol met Engelsen en de Oasis- en Liam-nummers worden tijdens het drinken van de pints met volle borst meegezongen. In de Ziggo Dome staan we vrijwel vooraan. Als Liam verschijnt en hij ‘Rock and Roll Starr’ inzet ontploft de Dome. Twee uur later zijn we aan het einde van een geweldig concert. Liam heeft alles gegeven en neemt in zijn eentje afscheid van zijn publiek: met zijn capuchon op gaat hij met zijn rug naar het publiek staan. Hij spreidt zijn armen en gebaart dat we hem toe kunnen juichen. Hij geniet van de weldadige warmte in zijn rug. Als je de documentaires ‘Supersonic’ en ‘As it was’ gezien hebt dan weet je dat dit geen arrogant gedrag is. Liam is even onzeker als ieder ander. En heeft liefde en aandacht nodig als ieder ander mens. En wij geven hem dat. Want hij verdient het – dat vindt Claude nu ook.

Who feels love: https://www.youtube.com/watch?v=0v2pAIgFJGM