Afgelopen week zou John Lennon 80 jaar geworden zijn. Dit jaar is hij even lang dood als dat hij geleefd heeft. Al 60 jaar een inspiratiebron voor mij, voor velen, muzikaal en politiek. We miss you, John.
De Beatles betekenden in mijn jeugd vrolijkheid en licht. Lichtstralen onder de verstikkende hemel van school, opvoeding en kerk. Geen Gloria in excelsis deo of weesgegroetjes na de biecht maar She Love you yeah, yeah, yeah en dromen over dat buurmeisje in minirok die jou niet aankeek. Eleanor Rigby of je klasgenootje met sproetjes op haar neus waren veel interessanter dan de maagd Maria. Lekker zingen dat ze van je houdt en dat je haar hand wil vasthouden. In plaats van schoonschrift oefenen tussen de lijntjes, lekker voor de geopende ramen Help mee te brullen: Het voelde als een bevrijding.
Toen ik puber werd, voegde John Lennon daar opstandigheid aan toe. Niet de ordinaire rebelsheid van de Stones maar het besef dat liefde boven school en werk ging. Dat streven naar de waarheid humaner was dan geloof in geld of god. Dat je de alledaagse werkelijkheid kon ontstijgen door je verbeelding te laten spreken of je haar te laten groeien. Dat door samen te zijn en positief in het leven te staan een wereld te winnen was. Dat het streven naar vrede te verkiezen was boven ordinaire machtspolitiek en oorlog. Zijn boodschap is na 40 jaar nog altijd actueel.
Kort na Johns geboorte verdween zijn vader letterlijk met de noorderzon. De zeeman vertrok met een schip en kwam niet terug. Zijn moeder was een vrijdenkster en niet in staat hem op te voeden. Hij groeide op bij de liefdevolle tante Mimi en haar man George aan de Menlove Avenue. De beoordeling van de bovenmeester van de basisschool gaf een inkijkje in zijn latere carrière: ‘Hij kan alles, als hij zelf maar kan bepalen wat hij doet. Hij wil geen stereotiepe dingen doen.’ Het gemis van zijn moeder van uitte zich in spijbelen en het maken van spotprenten van leraren.
John met zijn moeder Julia
In 1958 verongelukte zijn moeder bij het oversteken van de Menlove Avenue. Niet lang daarna veroverde hij met zijn Liverpoolse maten de wereld. Zijn moeder eerde hij met het nummer Julia:
Half of what I say is meaningless
But I say it just to reach you, Julia
Julia, Julia, ocean child, calls me
So I sing a song of love, Julia
Julia, seashell eyes, windy smile, calls me
So I sing a song of love, Julia
Her hair of floating sky is shimmering, glimmering
In the sun
Julia, Julia, morning moon, touch me
So I sing a song of love, Julia
Hoezen van Andy Warhol. Rechtsonder Menlove Ave.
Ondanks zijn persoonlijke tegenslag gaf hij mensen niet alleen fantastische muziek maar ook hoop op een betere wereld en voerde actie voor de vrede. De cover van het postuum uitgekomen album Menlove Ave hangt in mijn woonkamer. Elke dag kijk ik even in zijn ogen. Voor mij staat hij symbool voor licht en hoop. De leus Give me some truth is actualer dan ooit. Zoals Liam Gallagher zingt: You will live forever, John!
Zo zag The Empire State Building er afgelopen donderdagnacht uit: in het blauw ter ere van Johns tachtigste verjaardag. Zijn zoon Sean Ono Lennon draaide de knop om. Met Thijs, Lies, Fleur, Tom en Beppie was ik op de op een na hoogste verdieping tijdens onze Amerikareis in 2008.
Met Lies bij het John Lennon monument Strawberry Fields Forever in Central Parc.
John Lennons Imagine Peace Tower nabij Reykjavik. Dit lichtmonument schijnt elk jaar van 9 oktober tot 8 december (zijn sterfdatum). Het licht reikt 4000 meter hoog. In de sokkel staat in 24 talen Imagine Peace. Het is mijn wens om daar met Lies heen te gaan.