Met ‘in de moederschoot Twente teruggekeerde’ Harry en Marian, gaan Claude en ik naar de ‘De beentjes van Sint Hildegart’; een film waarin in het Twentse dialect wordt gesproken en met in de hoofdrollen Twentse acteurs: Johanna Ter Steege en Herman Finkers. De recensies zijn lovend maar ik ben geen groot fan van Finkers. Zijn woordgrappen werden een trucje en zijn ‘onweerstaanbaar olijke oogopslag’ begon te vervelen. Maar dan Johanna ter Steege! In 1988 had ik haar het eerst gezien in de film ‘Spoorloos’. De verontwaardiging hoe zo’n mooi en onschuldig meisje levend kon worden begraven, sloeg om in een hevige verliefdheid. En vorig jaar zomer zag ik haar terug bij ‘Hanna van Hendrik’.
Eigenlijk had ik niet zo’n hoge pet op van het Twentse toneel. Ik was eens naar ‘Twente Plat’ geweest maar dat was tenenkrommend door de inderdaad ‘platte humor’ bestaande uit dubbelzinnige grappen en zich afzetten tegen mensen van buiten. Maar Claude was geïnteresseerd in de Twentse cultuur en wilde mijn vader meenemen naar zijn oude arbeidsplek op de vliegbasis. En ‘Hanna van Hendrik’ is het mooiste wat ik de afgelopen jaren gezien heb: intens spel en zang over de Twentse ziel in prachtige decors. En de Twentse ziel bestaat: het is de mentaliteit die is ontstaan uit een mengeling van het harde boerenleven en het werken onder de knoet van textielbaronnen. Het is de strijd van wij tegen zij, klemgezet tussen het arrogante westen en de machtige Pruus. En dit alles in dat prachtig golvende landschap wat iedere keer onze gedachten en gevoelens weer ordent en ons rust geeft. En Johanna, oh Johanna, wat speelde je goed: je prachtige, erotiserende kwaadheid toen je je rok omhoog tilde! Jij acteerde niet, jij was de verpersoonlijking van de zuivere, oprechte Twentse ziel. En toen mijn finest hour: ik zag je na afloop van de voorstelling bij familie en kennissen staan, ging op je af en stamelde: “Ik ben zo trots op jou. Mag ik met jou op de foto?” En je deed het. Van dichtbij zag je er vele jaren ouder uit maar mijn verliefdheid van 30 jaar geleden kwam in volle hevigheid terug!
Als we de bioscoopzaal uitkomen zijn we erover eens: dit is een volwaardige, vermakelijke film in het Twents. Prachtige beelden van Twente en onze huidige woonplaats Bad Bentheim. Een romantische komedie waarin het overheersende gedrag van die strabante Twentse wieven herkenbaar aan de kaak wordt gesteld. Herman Finkers speelt geloofwaardig en met gedoseerde humor de onderdrukte, alles-wegslikkende man. En …., mijn lieve, schuchtere Johanna speelt even overtuigend de Twentse bitch. Maar het kan mijn verliefdheid niet wegnemen – Wat ziet ze er nog slank en jong uit!
P.S. 1: Twentenaren, ga naar deze heerlijke film. En: ‘Hanna van Hendrik’ komt dit jaar weer terug op de Vliegbasis. Mis dit feest van herkenning en diepe emotie niet!
P.S. 2: Een rondleiding in Bad Bentheim met vrienden, familie of collega’s met de plekken uit de film? Bel mij: 06 461 497 07